อมสิทธิ ท้าวฟื้นเจริญศรี

หน้ากูงามคือพระแมน ณะมะพะทะ
แขนกูงามคือพระนารายณ์ ณะมะพะทะ

ฉายกูงามคือพระอาทิตย์ ณะมะพะทะ

ฤทธิ์กูงามคือพระจันทร์ ณะมะพะทะ
สาวในเมืองสวรรค์เห็นหน้ากูอยู่มิได้ ณะมะพะทะ
กูมาระลึกถึงฝูงหงษ์ ฝูงหงษ์ ก็มาลืมถ้ำคูหา ณะมะพะทะ
กูมาระลึกถึงมหาเสนา ก็มาลืมแท่นที่นอน ณะมะพะทะ

กูมาระลึกถึงลูกไก่อ่อน ก็วิ่งตามกูมา ณะมะพะทะ
กูมาระลึกถึงสาวใช้ก็มาลืมแม่ ณะมะพะทะ

กูมาระลึกถึงสาวแก่ก็มาหลงไหล ณะมะพะทะ
กูมาระลึกถึงเจ้าทัยเทวีก็มาลืมสวดมนต์ ณะมะพะทะ

กูมาระลึกถึงฝูงคน ก็มารักกูอยู่ทั่วหน้า ณะมะพะทะ

ทั่วชั้นฟ้าและพื้นดิน ณะมะพะทะ
เหมือนช้างรักงา ปลารักน้ำ เข้าอยู่ในดง ผมก็ลืมเกล้า ข้าวอยู่ในคอก็ลืมกลืน
ให้สะอื้นคิดถึงตัวกู อยู่ทุกเวลาและราตรี อิติสีกันณ์หชูชะโก โมกรุณา พุทธปราณี ทายินดี
ยะเอ็นดู เอหิกะระนิโย อิติปิโส ภะคะวา นะชาลีติ อิติมานิยม

สนับสนุนโดยเว็บไซต์ ล็อตเตอร์รี่