ความก้าวหน้าของยูเครนในพื้นที่ภาคใต้ของเคอร์ซอนและซาโปริซเซียนั้นจำกัดมากกว่าความสำเร็จในภาคตะวันออกเฉียงเหนืออย่างมาก ตำแหน่งแนวหน้าอยู่ภายใต้การยิงปกติเนื่องจากทั้งรัสเซียและยูเครนพยายามผลักดันไปข้างหน้า Abdujalil Abdurasulov ของ BBC เข้าถึงแนวหน้าของยูเครนในภูมิภาค Kherson ได้ยากปืนครกที่ขับเคลื่อนด้วยตนเองของโซเวียตรุ่นเก่าที่เรียกว่า Gvozdika หรือ "คาร์เนชั่น" ถูกนำออกไปในทุ่งโล่งและเข้าประจำตำแหน่ง ลำกล้องของมันเอียงขึ้น "ไฟ!" มาตามคำสั่งพลปืนรีบเคลื่อนตัวออกไปหลังจากการยิงนัดสุดท้าย ลงมืออย่างรวดเร็ว

แม้ว่าความก้าวหน้าของกองกำลังยูเครนในภาคใต้จะช้ามาก แต่หน่วยปืนใหญ่ของพวกเขายังคงยุ่งอยู่Stus ผู้บัญชาการของพลปืน อธิบายว่าชาวรัสเซียตั้งเป้าไปที่ทหารราบของเขา และพวกเขาตอบโต้เพื่อปิดปากพวกเขางานของพวกเขารู้สึกมากที่แนวหน้า ทหารเดินข้ามทุ่งกว้างใต้ร่มไม้ พวกเขาไม่สนใจเสียงขีปนาวุธที่ลอยอยู่เหนือศีรษะหรือเสียงระเบิด นักสู้กล่าวว่าหอสังเกตการณ์ของรัสเซียอยู่ห่างออกไป 500 เมตร และอาจอยู่ในระยะของอาวุธขนาดเล็กชาวยูเครนเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วเพื่อไปยังอาคาร

ฟาร์มที่ถูกทำลายซึ่งพวกเขาเอากลับมาเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ตอนนี้พวกเขากำลังขุดสนามเพลาะและแบก

กระสอบทรายเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับตำแหน่งใหม่ของพวกเขาStus ผู้บัญชาการของพลปืนยืนอยู่ข้างปืนครก "Gvozdika"คำบรรยายภาพสตุส ผบ.พลปืน ชี้ กองทหารไม่ควรประเมินศัตรูต่ำไป

แต่ความก้าวหน้าของยูเครนในภาคใต้กำลังดำเนินไปอย่างช้าๆการพูดคุยเกี่ยวกับการตอบโต้ที่นี่ช่วยหลอกลวงชาวรัสเซียและบรรลุผลกำไรในภาคตะวันออก Vasyl รองผู้บัญชาการกองทหารหัวเราะ

“แต่เราประสบความสำเร็จที่นี่เช่นกัน เรายังคงปลดปล่อยหมู่บ้านด้วยก้าวเล็กๆ แต่มันยากมาก ชัยชนะทุกรายการที่เรามีถูกปกคลุมไปด้วยเลือด” เขากล่าวเสริม

ชาวยูเครนหลายคนที่ยังคงอยู่หลังแนวหน้าของรัสเซียในดินแดนที่ถูกยึดครอง ต่างรอคอยการตอบโต้นี้อย่างใจจดใจจ่อIryna ผู้อาศัยใน Melitopol ทางตอนใต้กล่าวว่า "เรามีความสุขเมื่อยูเครนโจมตีดินแดนที่ถูกยึดครอง" "หมายความว่ายูเครนยังไม่ลืมเรา เราทุกคนรู้ว่าการอาศัยอยู่ใกล้โครงสร้างพื้นฐานและอาคารทางทหารไม่ปลอดภัย ดังนั้นพลเรือนส่วนใหญ่จึงย้ายออกจากสถานที่เหล่านั้น"แต่สำหรับคนที่อยู่ในดินแดนที่ถูกยึดครอง ยิ่งรอนานก็ยิ่งรอดยาก หลายคนเชื่อว่าการตอบโต้จะเกิดขึ้นในเดือนสิงหาคม แต่เมื่อสิ่งนี้ไม่เกิดขึ้น ผู้คนก็เริ่มหลบหนีไปยังดินแดนควบคุมของยูเครน และพื้นที่ที่อยู่ไกลออกไปทาง

ตะวันตกในหมู่พวกเขาคือทัตยานาคูมจาก Melitopol พลเมืองอิสราเอลได้ไปเยือนบ้านเกิดของเธอเมื่อการรุกรานของรัสเซียเริ่มขึ้นในเดือนกุมภาพันธ์ เธอพักอยู่ในเมืองและแจกจ่ายความช่วยเหลือให้กับผู้อยู่อาศัย แต่ในเดือนกันยายน เธอและครอบครัวตัดสินใจออกเดินทาง เหตุผลหลักประการหนึ่งของการลาออกคือคำมั่นสัญญาของรัสเซียที่จะจัดให้มีการลงประชามติที่เรียกว่า“ทันทีที่เสร็จสิ้น รัสเซียจะแนะนำการห้ามใหม่ตามกฎหมายของพวกเขาและพยายามทำให้การยึดครองถูกต้องตามกฎหมาย” เธอกล่าว

เมื่อเมืองนี้กลายเป็นฐานทัพทหารขนาดยักษ์ เธอกล่าวว่าเป็นที่ชัดเจนว่ากองทหารรัสเซียจะไม่ละทิ้ง